Ας δούμε σήμερα την πρόταση που λύνει τα προβλήματα του συστήματος εισαγωγής.

Οι σημερινοί μαθητές ως ενήλικοι αναμένεται να αλλάξουν πολλά επαγγέλματα. Αυτό σημαίνει ότι η επανεκπαίδευση θα είναι απολύτως απαραίτητη. Γι’ αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ψηλά στις προτεραιότητές της τη Δια Βίου Μάθηση. Η εξέλιξη και οι συνεχείς αλλαγές στα επαγγέλματα απαιτούν πλατιές γνώσεις από τους εργαζόμενους του μέλλοντος, ώστε να μπορούν να κινούνται μεταξύ των διαφόρων επιστημονικών αντικειμένων. Με αυτές τις προτεραιότητες είναι σχεδιασμένη η πρόταση που ακολουθεί για τη Γ Λυκείου και το σύστημα εισαγωγής στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

Η Πληροφορική και η Οικονομία γίνονται μαθήματα Γενικής Παιδείας, γιατί είναι αδιανόητο να τελειώνει η δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και εμείς να έχουμε αυτά τα μαθήματα για κάποιους και όχι για όλους, λες και θα υπάρχει άνθρωπος που δεν θα χρειάζεται να γνωρίζει πληροφορική και οικονομικά.

Τα διδασκόμενα μαθήματα χωρίζονται σε Γενικής Παιδείας και Κατεύθυνσης. Οι κατευθύνσεις στη Γ Λυκείου (όπως και στη Β) είναι δύο: Θεωρητική και Θετική. Κάθε μαθητής επιλέγει μία κατεύθυνση και διδάσκεται τα μαθήματα Γενικής Παιδείας και τα μαθήματα της κατεύθυνσης που επέλεξε. Τα διδασκόμενα μαθήματα φαίνονται στον πίνακα.

Τα εξεταζόμενα μαθήματα σε Πανελλαδικό επίπεδο είναι 9 για τους εξής λόγους:

1. Εξασφαλίζουμε την ευρύτητα των γνώσεων κάθε μαθητή, που θα του επιτρέψει να παρακολουθεί τις αλλαγές που θα έρθουν στο μέλλον.

2. Εξασφαλίζουμε ισχυρό Εθνικό Απολυτήριο που προκύπτει από τους προφορικούς βαθμούς και τους γραπτούς βαθμούς των Πανελλαδικών, με την κατάλληλη προσαρμογή του προφορικού βαθμού στο γραπτό.

3. Τα Πανεπιστήμια θέτουν τα κριτήρια εισαγωγής για τους φοιτητές τους. Επιλέγουν ποια τρία μαθήματα, από τα 9 εξεταζόμενα, θα αποτελούν τα απαραίτητα κριτήρια για την εισαγωγή των φοιτητών τους.

Ο τρόπος εισαγωγής

Το Απολυτήριο Λυκείου δίνει το 30% των μορίων. Η Γλώσσα και Λογοτεχνία το 10% των μορίων. Υπάρχουν τρία μαθήματα αυξημένης βαρύτητας. Το πρώτο μάθημα δίνει το 25% των μορίων, δεύτερο το 20% και το τρίτο 15%. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι αυτά τα τρία μαθήματα θα τα επιλέγουν τα ίδια τα Πανεπιστήμια, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα. Τα τμήματα που είναι αντίστοιχα, οι φοιτητές δηλαδή μπορούν να πάρουν μετεγγραφή από το ένα στο άλλο, θα ορίζουν από κοινού τα τρία μαθήματα που θεωρούν ότι πρέπει να αποτελούν κριτήριο εισαγωγής. Έτσι τα Πανεπιστήμια έχουν λόγο στο τι θέλουν να γνωρίζουν οι φοιτητές τους. Αν τα μαθήματα που έχουν ορίσει τα Πανεπιστήμια για την εισαγωγή τους είναι και κατεύθυνσης θα μπορούν να εισάγονται σ’ αυτά μόνο οι απόφοιτοι της αντίστοιχης κατεύθυνσης. Αν τα μαθήματα είναι Γενικής Παιδείας, τότε θα μπορούν να εισαχθούν όλοι οι υποψήφιοι, αφού όλοι θα έχουν εξεταστεί σ’ αυτά τα μαθήματα. Μ’ αυτό τον τρόπο εξασφαλίζουμε ότι όσοι διεκδικούν θέση σε μία σχολή θα έχουν εξεταστεί στα ίδια μαθήματα και, συνεπώς, επιτέλους κάνουμε το σύστημα δίκαιο.

Τα Τμήματα των Πανεπιστημίων χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: Τα Τμήματα της Θετικής Κατεύθυνσης, τα Τμήματα της Θεωρητικής Κατεύθυνσης και τα Κοινά Τμήματα. Κάθε υποψήφιος μπορεί να δηλώσει μέχρι όλα τα τμήματα της Κατεύθυνσής του και τα Κοινά Τμήματα. Συνεπώς έχει πολλές επιλογές.  Δείτε στον πίνακα ενδεικτικά τα μαθήματα που μπορεί να επιλέξουν τα Πανεπιστήμια για την εισαγωγή των φοιτητών τους.

Τα Πλεονεκτήματα του προτεινόμενου συστήματος εισαγωγής

Εξασφαλίζουμε ότι και ο γιατρός γνωρίζει μαθηματικά, ο ψυχολόγος Στατιστική, ο δάσκαλος πληροφορική, ο νομικός οικονομικά, ο Αρχιτέκτονας ιστορία, ο μαθηματικός πληροφορική, ο κοινωνιολόγος οικονομικά. Όλοι γνωρίζουν τα πάντα από λίγο. Έτσι αν χρειαστεί να τα ξαναπιάσουν γνωρίζουν τα βασικά. Οι μαθητές δεν τα έχουν απλά διδαχθεί, αλλά επειδή έχουν εξεταστεί σε Πανελλαδικό επίπεδο έχουν πιστοποιημένη γνώση. Έχουμε αξιόπιστο Απολυτήριο Λυκείου.

Δεν υπάρχουν μαθήματα α και β κατηγορίας. Όλα έχουν την ίδια αξία αφού όλα εξετάζονται και, συνεπώς, όλοι οι μαθητές τα παρακολουθούν, γιατί, όπως γνωρίζουν όσοι έχουν διδάξει, οι μαθητές παρακολουθούν και διαβάζουν μόνο τα μαθήματα στα οποία εξετάζονται. Οι μαθητές δεν επιλέγουν τα μαθήματα που θα εξεταστούν, συνεπώς δεν υπάρχουν μαθήματα που κάποιοι τα παρακολουθούν και κάποιοι όχι.

Αυτό καταργεί τα χωρίς νόημα τεχνικής φύσεως διλήμματα επιλογής των υποψηφίων, αλλά μειώνει και τον παράγοντα τύχη γιατί αν κάποιος υποψήφιος δεν πάει καλά σε ένα μάθημα υπάρχουν τα υπόλοιπα 8 και πολλές επιλογές σχολών. Καταργείται η ατελείωτη ασκησιολογία και οι, χωρίς κανένα διδακτικό νόημα, πολύπλοκες ασκήσεις με τεχνικά τρυκ, γιατί οι υποψήφιοι δεν θα έχουν χρόνο, αφού έχουν να μελετήσουν 9 μαθήματα. Συνεπώς αλλάζει και το είδος των θεμάτων.

Τα Πανεπιστήμια αποφασίζουν ποια είναι τα κριτήρια εισαγωγής των φοιτητών τους. Τα Πανεπιστήμια πρέπει να έχουν λόγο (όχι να αποφασίζουν) και στη διδασκόμενη ύλη, ώστε οι φοιτητές τους να μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, γιατί αυτή τη στιγμή τα παιδιά διαβάζουν και αγωνίζονται να γράψουν καλά στις εισαγωγικές εξετάσεις, η ύλη, όμως, που διαγωνίζονται δεν είναι πολλές φορές αυτή που θα τους χρειαστεί για τις σπουδές τους, με αποτέλεσμα και να έχουν κουραστεί και να μην έχουν τα εφόδια για να σπουδάσουν.

Το παρόν συντάχθηκε αξιοποιώντας σχετική εμπειρογνωμοσύνη με τίτλο «Οι σύγχρονες προκλήσεις του εκπαιδευτικού συστήματος και ο αναβαθμισμένος ρόλος του επαγγελματικού προσανατολισμού», η οποία εκπονήθηκε στο πλαίσιο του Υποέργου 3 «Ενίσχυση των πολιτικών απασχόλησης και των ροών νεοεισερχόμενων στην ελληνική βιομηχανία» της Πράξης «Θεσμική & επιχειρησιακή ενδυνάμωση του κοινωνικού εταίρου ΣΕΒ» με mis 5000520 που υλοποιήθηκε  μέσω του Ε.Π. «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση & Δια Βίου Μάθηση».

Του Στράτου Στρατηγάκη